Τα έγκλειστα δόντια μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα όπως η απορρόφηση ριζών των διπλανών δοντιών, περιοδοντικές νόσους και μετατοπίσεις παρακείμενων δοντιών. Συχνά απαιτείται αποκάλυψη για ορθοδοντική μετακίνηση.
Ο άνω κυνόδοντας είναι το πιο συχνά έγκλειστο δόντι μετά τους φρονιμίτες, ενώ ακολουθούν οι άνω κεντρικοί τομείς και οι κάτω δεύτεροι προγόμφιοι και γομφίοι.
Η έγκλειση μπορεί να οφείλεται στην παραμονή νεογιλών δοντιών, έλλειψη χώρου, υπεράριθμα δόντια ή παρουσία βλαβών όπως όγκοι και κύστεις.
Η εφηβεία θεωρείται η καλύτερη ηλικία για ορθοδοντική μετακίνηση λόγω γρήγορης επούλωσης.
Η συνήθης θεραπεία είναι η αποκάλυψη του εγκλείστου δοντιού και η ορθοδοντική τοποθέτησή του στον φραγμό, με τοποθέτηση bracket ή άγκιστρου, σε συνεργασία με τον ορθοδοντικό.
Η ακριβής θέση του εγκλείστου δοντιού καθορίζεται με ακτινογραφίες ή τομογραφία κωνικής δέσμης (CBCT).
Η επέμβαση γίνεται με τοπική αναισθησία και περιλαμβάνει διαφορετικές μεθόδους:
- Ανοικτή μέθοδος: Αφαιρείται βλεννογονοπεριόστεο και πιθανώς οστό για δημιουργία παραθύρου. Τοποθετείται σύρμα ή αλυσίδα που προβάλλει από το παράθυρο.
- Κλειστή μέθοδος: Πλήρης αναπέταση κρημνού για αποκάλυψη του δοντιού, με τοποθέτηση σύρματος ή αλυσίδας. Ολοκληρώνεται με συρραφή του τραύματος.
Η μετεγχειρητική πορεία είναι συνήθως ήπια.
Η μέθοδος με ακρορριζικά μετατοπιζόμενο κρημνό εφαρμόζεται όταν το δόντι είναι προστομιακά και κοντά στην ακρολοφία, μεταφέροντας τα ούλα μαζί με το δόντι για αποφυγή ουλικού ελλείμματος.